Laatst nam een leidinggevende contact met mij op omdat een teamlid met pensioen ging. Zijn verhaal was: Als ik ga speechen dan vallen er zo veel stopwoorden in. Hoe ik het ook aanpak ik weet daar niet aan te ontkomen. Maar schrijf ik mijn speech uit en lees ik het voor, dan dóet het niets. Ik wil het eens over een andere boeg gooien. Ik denk aan een gedicht dat ik kan voorlezen”.
Beweegredenen
De beweegredenen om – wanneer men iemand bij een bijzondere gelegenheid wil toespreken – te kiezen voor een gedicht op maat zijn heel uiteenlopend: Van zeer ‘hoogstaand’ tot heel praktisch. Voor het schrijven van het gedicht in opdracht zijn alle redenen mij even welkom.
Het effect van stopwoorden
Een ‘stopwoord’ wordt gedefinieerd als: een woord dat men te pas en te onpas gebruikt als tussenvoegsel in de conversatie. De pijn zit hem natuurlijk in dat ’te onpas’. Het Engelse woord fillers vind ik overigens passender.
Het effect van het gebruik van stopwoordjes is dat het afleidt van de boodschap, of dat de boodschap totaal niet gehoord wordt. Een zeer pijnlijk voorbeeld van wat het gebruik van stopwoordjes kan aanrichten is het interview van Caroline Kennedy, dochter van president John F. Kennedy in 2008 met de The New York Times reporters Nicholas Confessore and David M. Halbfinger. Zij stelde zich kandidaat voor de vacante Senaatszetel van Hillary Clinton. Het transcript is nog steeds te vinden op de site van The New York Times. Ze zegt 12 keer “you know” in minder dan een minuut en 138 keer tijdens het gehele interview. Na dit interview waren haar kansen op de Senaatszetel bekeken.
En het effect van een gedicht in opdracht
De consequenties van stopwoordjes in de speech van de leidinggevende voor zijn medewerker zouden niet zó verstrekkend zijn geweest als bovenstaand, maar door te kiezen voor een gedicht in opdracht bezorgde hij zichzelf allereerst veel rust.
En naderhand kreeg ik als reactie van het teamlid dat afscheid nam:
“Het kwam diep binnen – en ik was geloof ik niet de enige. Je had moeten zien /voelen hoe verstild we waren, erna. Het doet me realiseren hoe betrokken we als teamleden bij elkaar zijn.” Met even later de toevoeging: ” Oh nee, ik moet nu zeggen: bij elkaar waren”.