Ik schrijf gedichten voor weliswaar heel uiteenlopende gelegenheden, maar – in de kern – zijn die gelegenheden in drie categorieën te vatten; ze zijn bedoeld om welkom te heten óf om afscheid te nemen of om te reflecteren.
Toen ik dit laatst met een kennis besprak, merkte zij op dat alle welkomsgedichten dan wel betrekking zouden hebben op een geboorte. Inderdaad word ik met regelmaat gevraagd een gedicht ter gelegenheid van de geboorte van een kind of kleinkind te schrijven, maar er zijn ook heel andere situaties in ons leven waarin wij welkom heten. In dit verband vertel ik graag over een bijzonder verzoek dat ik kreeg van een vijftal broers en zussen.
Alternatief cadeau voor 90-plusser
Hun vader, 90-plusser, had na de dood van hun moeder een warme vriendschap ontwikkeld met een leedtijdgenote, medebewoonster van de zorglocatie. Bij de voorbereidingen voor een feestelijke viering van vaders verjaardag kwam ook ‘het cadeau’ ter sprake. De uitkomst van de beraadslaging was dat ze vader weinig plezier konden doen met een materieel cadeau. Ze zochten een alternatief cadeau. Vaders diepste wens – zo leek hen – was dat zijn vriendin zou weten, overtuigd zou zijn, dat zijn kinderen de nieuwe vriendschap accepteerden. Het gezin vroeg mij een gedicht te schrijven om dit over te brengen. Dit heb ik met veel plezier gedaan en ik toon het momenteel als een van mijn voorbeeldgedichten.
De vriendschap tussen de vader en de vriendin was hecht en duurde voort tot haar dood enkele jaren later. Al die jaren was er sprake van een warme band tussen zijn vriendin en zijn kinderen. Dat was belangrijk voor hem en daar genoot hij van.