Als ik een gedicht in opdracht schrijf, ben ik natuurlijk volledig vrij welk deel van het gedicht ik als eerste schrijf. Toch is de start vaak de vondst van de eerste regel.
Ja, dát is de juiste zin! Zo opent het zich!
Het is alsof ik met de eerste regel het draadje heb losgepeuterd uit een tot op dat moment onontwarbaar lijkende kluwen.
En dan kan het afwikkelen beginnen.
Laatst besprak ik met een klant de proefversie van het gedicht, waarvan het schrijven me meer moeite dan gebruikelijk had gekost, toen het eerste wat hij zei was:
“Die eerste regel, die vond ik echt heel heel mooi. Toen ik het gedicht erbij pakte, met die ene zin, ik zou bijna zeggen: Dat was al genoeg geweest”.
Om er dan – ter geruststelling – aan toe te voegen: “Nou ja, dat is natuurlijk niet helemaal zo”.
Dit bericht publiceerde ik eerder op LinkedIn