“We gather to solve problems we can’t solve on our own. We gather to celebrate, to mourn, and to mark transitions. We gather to make decisions. We gather because we need one another. We gather to show strength. We gather to honor and acknowledge. We gather to build companies and schools and neighborhoods. We gather to welcome, and we gather to say goodbye.
When we do gather, we too often use a template of gathering (what we assume a gathering should look like) to substitute for our thinking”
Zo luidt de inleiding van het boek “The Art of Gathering, How we meet and why it matters” van de Amerikaanse facilitator en strategisch adviseur Priya Parker.
Deze tekst presenteer ik hier omdat die mij – om twee redenen – sterk aanspreekt.
Allereerst zoals Parker de redenen van bijeenkomen benoemt: om te vieren, om te rouwen, om overgangen te markeren, te eren, te erkennen, welkom te heten en afscheid te nemen.
Daar herken ik zo sterk de gelegenheden in waarvoor men mij vraagt gedichten te schrijven.
Ten tweede haar constatering dat de organisatoren van bijeenkomsten te veel vertrouwen op routine en de conventies; Dat dát de reden is dat veel bijeenkomsten glansloos en onproductief zijn. En dat ze dat niet hoeven te zijn.
Ze stelt dat als we begrijpen waarom mensen ten diepste samenkomen, we leren hoe we mensgericht kunnen organiseren. En dat de bijeenkomsten die daar uit voortkomen relevant en gedenkwaardig zijn. Of dat nu een effectief zakelijk bijeenkomen is of een conferentie die tot nadenken stemt, een vreugdevolle bruiloft of een samenbindend afscheid van een geliefde. Een mooi voorbeeld van een alternatieve aanpak van een bijeenkomst lees je in mijn artikel over de provinciedichter van Zuid-Holland.
Aan dat mensgericht organiseren wil ik bijdragen met mijn gedichten.